Biografia:
Falco, którego prawdziwe nazwisko brzmiało Johann Hölzel (ale wszyscy wołali na niego Hans bądź Hansi) urodził się 19 lutego 1957 roku w Wiedniu. Jego ojciec Alois Hölzel pracował w hucie, a matka Maria - jako kierownik jednego z oddziałów Pralni Habsburgów. Już od najmłodszych lat mały Hans wykazywał duże zainteresowanie muzyką, bardzo często słuchał radia i wystukiwał rytm płynących z niego przebojów. W wieku czterech lat Hans zaczął pobierać lekcje gry na pianinie. Jego nauczyciel był bardzo zadowolony z postępów, które robił młody Hölzel. Kiedy miał pięć lat, umiał już zagrać około 30 popularnych utworów na dwie ręce. Kiedy usłyszał w radiu jakiś przebój, siadał do klawiatury i grał go ze słuchu. W 1963 roku Hans rozpoczął naukę w katolickiej szkole, nie przestawał jednak ćwiczyć swoich umiejętności muzycznych. W grudniu tego roku wystąpił po raz pierwszy przed dużą publicznością. Dziki aplauz przerwał jego występ, jeszcze zanim zdążył skończyć grać. Wtedy po raz pierwszy Wiedeń usłyszał o kimś takim jak Hans Hölzel. Kiedy koledzy pytali się go, kim chciałby zostać w przyszłości, on odpowiadał: "gwiazdą pop-u". Nie muzykiem, tylko "gwiazdą pop-u". W szkole Hans miał problemy z przedmiotami ścisłymi, ale za to świetnie sobie radził z językiem niemieckim i językami obcymi. Jednym z najważniejszych wydarzeń w całym jego życiu, było odejście ojca od rodziny w 1968 roku. Hans mocno odczuł tę stratę i zawsze szukał czegoś, co by zastąpiło mu ojcowską miłość. Alois Hölzel nie rozumiał ambicji syna. Po latach powiedział mu: "Gdym ja nie odszedł, Ty nigdy nie stałbyś się Falco". Po tym wydarzeniu Hans zaczął wyraźnie tracić zainteresowanie szkołą, coraz częściej wagarował. Od czasu, kiedy kupił sobie pierwszą gitarę, w szkole nie pokazywał się wcale. W końcu jego matka postawiła mu ultimatum: "Albo powtórzysz rok w szkole, albo pójdziesz do pracy". Hans bez namysłu odpowiedział: "Nie zamierzam wracać do szkoły - wolę pracować". Matka załatwiła mu więc pracę w archiwum. Były to wczesne lata 70, czas rozkwitu muzyki pop, rewolucja na scenie muzycznej. Hans zdecydował się sprzedać swoją gitarę i razem z matką kupili jego pierwszą "basówkę" (gitarę basową), która stała się "jego" instrumentem. Kolejne lata minęły mu na grze w różnych zespołach, wtedy też po raz pierwszy zetknął się z Davidem Bowie, który stał się dla niego niejakim wzorem. Hans Hölzel stał się Falco w roku 1979, kiedy jego zespół "The Hallucination Company" koncertował w Monachium. Pewnego wieczoru Hans przyszedł do swojego przyjaciela ubrany w srebrny garnitur nakrapiany szarymi cętkami, z krótkimi włosami zaczesanymi do tyłu przy pomocy żelu i powiedział: "Dziś nie mów: "przy gitarze basowej, Hans Hölzel", powiedz "przy gitarze basowej, Falco Gottehrer". Kilka dni później przyszedł ponownie i powiedział: "Odrzućmy 'Gottehrer' - mów po prostu 'Falco'". Hans przyjął swój pseudonim od imienia niemieckiego skoczka narciarskiego, Falko Weisspfloga, który odnosił sukcesy w tym okresie. Zamienił "k" na "c", bo tak lepiej wyglądało. Sukcesy "The Hallucination Company" zainspirowały Stefana Webera do zaproszenia kilku członków tego team'u do gry w innym zespole: "Drahdiwaberl". Falco był wśród nich, przez rok grał w obu tych zespołach. Jednak ciągle było mu mało. Przełom nastąpił w roku 1980, kiedy to Falco po raz pierwszy wystąpił z utworem do którego sam napisał słowa i muzykę. Był to "Ganz Wien", piosenka bardzo kontrowersyjna jak na owe czasy. W owym czasie Falco grał pierwsze skrzypce w "Drahdiwaberl", zespół został zaproszony do studia GIG Records, na nagranie płyty. Wtedy to Falco został zauważony jako solista i podpisał kontrakt na trzy albumy. Spotkał też producenta, Roberta Pongera, dzięki któremu powstał pierwszy wielki hit - "Der Kommissar". Piosenka ta wyszła jesienią 1981 roku, jako singiel "Der Kommissar / Helden Von Heute", i od razu stała się hitem. Sprzedaż eksplodowała. "Der Kommissar" stał się utworem rozpoznawanym na całym świecie. W 1982 roku ukazał się pierwszy album: "Einzelhaft" i od razu stał się hitem dzięki takim utworom jak (oprócz niezapomnianego "Der Kommissar") "Auf Der Flucht" i "Hinter Uns Die Sintflut". Falco pierwszy raz poczuł smak sławy. Fani z niecierpliwością czekali na jego kolejne albumy. Wypuszczony w 1984 roku "Junge Roemer" okazał się niewypałem, ale tylko dlatego, że ludzie nie dorośli do takiego typu muzyki, który on prezentował. Dziś jest to album kultowy. Po tym niepowodzeniu Falco zniknął ze sceny i pogrążył się w pracy. Efektem był album "Falco 3" i promujący go singiel "Rock Me Amadeus". To był strzał w dziesiątkę. "RMA" w ciągu kilku tygodni osiągnął pierwsze miejsce na austriackiej liście przebojów, podobnie stało się w Niemczech. Falco ruszył swoją pierwszą, dużą trasę koncertową po Austrii, Niemczech i Szwajcarii. Kolejny singiel "Jeanny" wywołał skandal obyczajowy. Falco został oskarżony o gloryfikowanie przemocy, przestępstw seksualnych a nawet morderstw. Piosenka została zdjęta z ramówek większości stacji, ale to tylko podniosło jej sprzedaż - 50,000 singli dziennie. Kiedy nadeszła wiadomość, że "Rock Me Amadeus" stał się hitem numer jeden w USA, Falco miał łzy o oczach. O czymś takim nie mógł nawet marzyć. Wkrótce wyruszył na podbój USA, udzielił tam wielu wywiadów, występował w talk show's. Był dosłownie wszędzie: w TV, na plakatach, w gazetach. W 1986 roku nastąpił kolejny zwrot w jego życiu - urodziła mu się córka, Katharina Bianca, owoc związku z Isabellą Vitkovic. W tym momencie Falco był na szczycie. Ale nie zaprzestawał pracy. Zmienił wytwórnię z GIG Records na Teldec, latem wystąpił w filmie "Geld Oder Leber", a jesienią wydał album "Emotional", dedykowany swojej córce. Okazał się hitem, dzięki takim piosenkom jak "The Sound Of Musik", "Emotional", "Coming Home (Jeanny Part 2)", a Falco wyruszył w swoje pierwsze światowe tournee, które zawiodło go do Japonii, Austrii, Niemiec, Szwajcarii, USA. W USA miał wystąpić w styczniu 1987 roku, ale ostatecznie koncerty odwołano, jako "zbyt ryzykowne". Większość roku 1987 roku Falco spędził z dala od życia publicznego. Po tym, co działo się w ostatnich miesiącach, musiał odpocząć i odnaleźć wewnętrzny spokój. Pod koniec roku Falco dał sygnał o swoim powrocie, wydając singiel "Body Next To Body" zawierający piosenkę o tym samym tytule, zaśpiewaną w duecie z piękną Dunką - Brigitte Nielsen. Późnym latem 1988 roku w sklepach pojawił się piąty album Falco - "Wiener Blut", jednak okazał się całkowitym niewypałem, a zaplanowane europejskie tournee zostało odwołane z powodu braku zainteresowania. W późniejszych latach Falco wypowiadał się bardzo negatywnie o tym albumie, stwierdzał że najsłabiej się w niego "wczuł". 17 czerwca 1988 roku Falco wziął ślub z Isabellą. "Zrobiłem to tylko ze względu na dziecko" - tak o tym mówił. W listopadzie 1988 Falco był fizycznie i mentalnie na dnie. Jego album okazał się wpadką, tournee odwołano, jego małżeństwo było w strzępach, coraz częściej pojawiały się problemy z alkoholem. Uciekł od świata tak, że przez cztery miesiące nikt nie wiedział gdzie on jest. Po powrocie zakończył 309 dni smutnego małżeństwa rozwodem. W 1990 roku Falco spróbował powrócić do czołówki i wraz z producentem jego dwóch pierwszych płyt wypuścił album "Data De Groove". Do piosenek z tego LP Falco wymyślił specjalny język, nawiązujący do rozkręcającej się właśnie ery komputerów. Album okazał się połowicznym sukcesem. Po zmianie wytwórni z Teldec na EMI Electrola Falco wystartował do nocnego lotu w lecie 1992 roku. Album "Nachtflug" został wyprodukowany przez duet Ferdi & Rob Bolland, który przyczynił się do wcześniejszych sukcesów Falco. Sam Hans powiedział o tej płycie, że "jest ona podsumowaniem ostatniej dekady mojego życia". Promujący ją singiel "Titanic" miał stać się hitem i stał się nim, natychmiast trafiając do czołówki austriackiej listy przebojów. Piosenka "Nachtflug" stała się ulubionym utworem Hansa Hölzela, ponieważ, jak sam mówił "opowiadała o nim". Wiosną 1993 roku Falco wyruszył w trasę, po raz pierwszy od sześciu lat. Nie był pewien jak przyjmą go fani, dlatego dawał koncerty tylko w małych lub średnich obiektach, w większości w Austrii, Szwajcarii, Niemczech a nawet w Rosji. Trasa okazała się dużym sukcesem, Falco powrócił na szczyt, wszyscy widzieli że jest szczęśliwy kiedy czuje miłość swoich fanów. Znalazł nową drogę w życiu. Jego ostatni wielki koncert miał miejsce 27 czerwca 1993 roku, podczas "Vienna Donauinsel Festival". Wieczorem ponad 100,000 ludzi stojących w strugach rzęsistego deszczu doświadczyło prawdopodobnie najlepszego koncertu Falco. Zostawił niezapomniane piętno w umysłach tych, którzy mieli okazję go oglądać. Jesienią 1993 roku Falco otrzymał prawdopodobnie największy cios w życiu - okazało się że Katharina Bianca nie jest jego córką. Nigdy się po tym nie podniósł, jego matka powiedziała że "jeśli ktoś naprawdę skrzywdził Hansa, to była to Isabella". To bolesne doświadczenie miało wpływ na jego późniejsze relacje z kobietami. W 1995 roku Falco powrócił do czołówki za sprawą singla w stylu techno: "Mutter der Mann mit dem Koks ist da", który wydał pod pseudonimem "T>>MA". Zawarta była w niej ciekawa gra słów: "kohle" i "koks" czyli "węgiel/pieniądze i kokaina". Najlepiej zobrazował to teledysk do tego utworu. Piosenka trafiła na dobre miejsce na liście przebojów stacji telewizyjnej VIVA. Hans Hölzel zawsze kochał słońce, palmy i morze. Nie mógł znieść długich i ciemnych austriackich zim. To był jeden z powodów (drugim były podatki), dla których wiosną 1996 roku przeprowadził się do willi w Puerto La Plata w Republice Dominikany. Jednak jak zawsze podkreślał, nie zamierzał zostać tam na zawsze, bo w sercu zawsze był Austriakiem, a przede wszystkim - wiedeńczykiem. W 1996 roku ukazał się singiel "Naked", wyprodukowany przez Torstena Börgera. Był to ostatni krążek, jaki ukazał się za życia Falco. Okazał się dość dużym sukcesem w Austrii, ale kompletną wpadką w Niemczech (sprzedano tylko 50,000 egzemplarzy). Latem 1997 roku Falco rozpoczął przygotowywania do wejścia w trzecie tysiąclecie, zmieniał wizerunek. Pewnego dnia pokazał się publicznie z włosami koloru blond i diamentowym kolczykiem w prawej brwi. Trwały wtedy prace nad ostatnim albumem (choć Falco nie wiedział że będzie to ostatnia płyta w jego życiu - miał w planach kolejne), który miał nosić nazwę "Ego!sten". Perfekcjonista Hans Hölzel przekładał datę wydania albumu, nagrywał nowe piosenki, a jesienią 1997 chciał nawet porzucić prace na albumem i zacząć od początku. Nie zdążył. Jego ostatni publiczny występ miał miejsce w grudniu 1997 roku, podczas Lauda Air Party. Falco był wtedy już tylko swoim cieniem. Na pewno nie spodziewał się że koniec nadejdzie tak szybko. Rozsyłał zaproszenia na swoje urodzinowe party, które miało się odbyć 19 lutego 1998 roku. 6 lutego zadzwonił do swojego przyjaciela z informacją o przyjęciu urodzinowym, a następnie wyszedł z domu. Nie wrócił już więcej. O godzinie 16:40 czasu lokalnego, będąc pod wpływem alkoholu i narkotyków spowodował wypadek samochodowy, w którym poniósł śmierć na miejscu. Na jego pogrzeb kilka dni później przyszły tysiące fanów. Hans "Falco" Hölzel spoczął na głównym cmentarzu Wiednia, przy trzecim torze, w grupie czterdziestej, a jego mogiłę pokrył dywan kwiatów. Już po śmierci ukazał się album "Out Of The Dark", który przypomniał ludziom o Falco. W roku następnym (1999) ukazały się dwa albumy ("The Final Curtain" i "Verdammt Wir Leben Noch") zawierające niepublikowane wcześniej utwory. W roku 2000 światło dzienne ujrzała płyta DVD "Everything" zawierająca prawie wszystkie teledyski Falco, a także wywiady, oraz "making of" teledysków. Świat nie zapomniał o Falco, co jakiś czas ukazują się płyty, które na nowo rozbudzają pamięć o Nim ("ZuViel Hitze", "Falco Live Forever", "Helden Von Heute"). W kwietniu 2004 roku ukazała się płyta DVD "FALCO - L.I.V.E" zawierająca dwa pełne koncerty Falco (Donauinselfest i Stadthalle Wien). W pamięci fanów Falco nie umrze nigdy, ponieważ tacy jak on odchodzą, ale nie umierają...
Linki:
Oficjalna polska strona Falco - autor: Grabarz^^
Skomentuj artykul na forum!:
|
