Biografia:
W 1976 roku czterej koledzy z St. Francis Primary School w mieście Crawley w angielskim hrabstwie West Sussex: gitarzysta
i (po trzech nieudanych próbach z innymi kandydatami) wokalista Robert Smith (ur. 21 IV 1959, Blackpool), basista Michael
Dempsey (ur. 29 XI 1958, Salisbury; obecnie Harare w Zimbabwe), perkusista Lawrence "Lol" Tolhurst (ur. 3 II 1959, Horley) i
drugi gitarzysta Paul "Porl" Thompson (ur. 8 XI 1957. Wimbledon) założyło zespół pod nazwą Easy Cure-kolejną wersję
wcześniejszego projektu pn. Malice, w którym udzielał się również niejaki Marc Ceccagno. Formacja została dostrzeżona na
jednym z koncertów przez koncern Hansa Ariola, jednak po niedługim czasie muzycy, nie mogąc znaleźć wspólnego języka z firmą,
wypowiedzieli warunki umowy. Szczęśliwie taśma demo z inspirowanym twórczością Alberta Camusa utworem "Killing An Arab"
trafiła do rąk Chrisa Parry'ego z Polydor Record. W rezultacie wydała go na singlu w grudniu 1978 niezależna kompania Small
Wonder. Kiedy w 1979 Parry utworzył własną firmę płytową Fiction, grupa-występująca już bez Thompsona i pod skróconą nazwą
The Cure-znalazła się wśród jego podopiecznych.
Pierwszymi owocami współpracy była reedycja "Killing An Arab" w lutym 1979, której towarzyszyła premierowa trasa The Cure
po Wielkiej Brytanii, przede wszystkim zaś wydany 3 miesiące później debiutancki album zespołu-"Three Imaginary Boys". Mimo,
że Easy Cure zaczynało jako kapela punkowa, materiał ten zapowiadał powstanie nowego gatunku-rocka gotyckiego. Płyta oraz
wydane w tym okresie single-nawiązujący do brzmienia lat 60. "Boys Don't Cry" i "Jumping Someone Else's Train" zdobyły sporą
popularność wśrófd alternatywnej publiczności, jednak dopiero promujący kolejny krążek-"Seventeen Seconds" utwór "A Forest"
trafił do pierwszej czterdziestki brytyjskich notowań. Ówczesny dorobek formacji obejmuje również małą płytkę "I'm A Cult
Hero" wydaną pod szyldem "Cult Heroes". Wkrótce po jej emisji nowym basistą Cure został Simon Gallup (ur. 1 VI 1960, Duxhurst;
poprzednio Lockjaw; Dempsey przeniósł się do The Associates), a klawiszowcem-Mathieu Hartley (ur. 4 II 1960, Smallfield,
poprzednio Mag Spies).
"Seventeen Seconds", m.in. dzięki rozszerzeniu składu o keyboardzistę, przyniosło muzykę mocniejszą i bardziej
eksperymentalną. Hartley opuścił jednak The Cure podczas australijskich występów w ramach ich pierwszej światowej trasy
promocyjnej, jako kolejny po Dempseyem muzyk skłócony ze Smithem. W tym samym czasie podobną decyzję podjął Gallup, którego
miejsce zajął Phil (Phillip) Tornaley (ur. 5 I 1960, Londyn). Nowym klawiszowcem został dopiero w 1982 Tolhurst. Wcześniej
jednak grupa wydała dwa kolejne albumy-"Faith" (1981) i "Pornography" (1982), które-mimo melancholijnego, surowego nastroju i
introspektywnego charakteru jeszcze umocniły jej pozycję w brytyjskim rockowym swiatku. "Pornography" jako pierwszy LP
zespołu trafił do pierwszej dziesiątki UK Top 40. Z tymi dokonaniami kontrastował wręcz taneczny singiel "Let's Go To Bed"
wydany pod koniec 1982, pierwszy wydany i promowany w USA.
Niestety, w 1983 przyszłość zespołu stanęła pod znakiem zapytania. Faktycznie tworzyły go tylko dwie osoby: Smith i
Tolhurst. Jedynym śladem aktywności grupy była piosenka "Lament" nagrana na potrzeby składanki magazynu "Flexipop" przez
Smitha i Steve'a Severina ze Siouxsie & The Banshees. Wpracy nad krążkiem "Hyaena", podobnie jak w 1979 podczas wspólnej
trasy koncertowej lider Cure z powodzeniem spełniał rolę ich gitarzysty. Również w 1983 razem z Severinem i Jeanette Landrey
utworzył formację "The Glove", która jednak wydała tylko jeden album pt. Blue Sunshine.
Marazm został przewyciężony późnym latem 1983, kiedy Smith, Tolhurst, Tornalley i nowy bębniarz Andy (właść. Clifford)
Anderson (ur. 30 I 1951, Londyn; poprzednio Briliant) zarejestrował nowy singiel-"The Lovecats". Odniósł on duży sukces,
trafiając w Wlk. Brytanii do pierwszej dziesiątki (poprzedni-"The Walk", dzieło jedynie Smitha i Tolhursta-otworzył formacji
drzwi Top 20). W światowym tournee promującym nowy, utrzymany w poważniejszym tonie niż "Lovecats" album-The Top, kwartet
wzmocnił znany z Easy Cure Porl Thompson. Po zakończeniu trasy odeszli Anderson i Tornalley. W nowym składzie,
przygotowującym "The Head On The Door" znaleźli się pownownie Gallup (poprzednio Fools Dance) oraz perkusista Boris williams
(ur. 24 IV 1957, Wersal; poprzednio Thompson Twins). Wydany w 1985 materiał trafił jako pierwszy do pierwszej setki zestawień
Billboardu. CD oraz towarzyszące mu single wykazywały dobrą twórczą formę Cure, problemem stał się jednak alkoholowy nałóg
Tolhursta, którego w nowej trasie często musiał wyręczać przy keyboardzie Roger O'Donnell (ur. 29 X 1955; poprzednio
Psychedelic Furs).
Kolejne albumy: kompilacja "Standing On A Beach" (jej odpowiednik video nosił tytuł "Staring At The Sea") oraz eklektyczny,
podwójny "Kiss Me Kiss Kiss Me" zdobyły Cure wielu nowych fanów w Stanach Zjednoczonych. Pochodzący z niego utwór "Just Like
Heaven" jest uważany przez Roberta Smitha za najlepszy w historii zespołu. W sierpniu 1986 jeden z koncertów grupy we Francji
został nagrany przez reżysera teledysków kapeli, Tima Pope'a. Zapis tego wydarzenia nosi tytuł "The Cure In Orange". W 1987
Cure nagrało utwór "To The Sky", który znalazł się na składance ich firmy "Stranger Than Fiction". W sierpniu 1988 Robert
Smith poślubił Mary Poole, swoją dziewczynę jeszcze z czasów szkolnych.
Pół roku później podjął inną ważną decyzję-zdecydował rozstać się ze swoim starym przyjacielem Tolhurstem. Smith
usprawiedliwiał zwolnienie Lola jego małym wkładem w twórczość Cure, co zaowocowało wytoczeniem przez byłego klawiszowca
procesu, który miał zapewnić mu wypłatę zaniżonych rzekomo w kontrakcie honorariów za skomponowane utwory. Na razie jednak
muzycy cieszyli się z sukcesu ósmego krążka-"Disintegration". Pomimo bijącej z niego melancholii i zadumy nad przemijaniem
czasu, dotarł on do trzeciej pozycji w Wlk. Brytanii. Singiel "Lullaby" wspiął się na piąte miejsce notowań w Zjednoczonym
Królestwie, zaś ilustrujący go teledysk otrzymał nagrodę podczas ceremonii rozdania Brit Awards. Niedługo później "Lovesong"
wywalczył drugą lokatę amerykańskiego Billboardu. Do tej pory Cure nie udało się powtórzyć tych rezultatów. Podczas tournee
promocyjnego, zespół po raz pierwszy zagrał na amerykańskich i brytyjskich stadionach. Kolejnym sukcesem było "Mixed Up",
dwupłytowe wydawnictwo z dokonanymi przez najlpeszych DJ-ów remixami starych hitów.
W 1991 muzycy odebrali kolejną nagrodę Brit Awards-tym razem w kategorii "najlepszy zespół brytyjski". Wydany w następnym
roku krążek "Wish" przebił nawet osiągnięcia "Disintegration: w Wlk. Brytanii znalazł się na szczycie list przebojów, w USA
na drugiej pozycji. To właśnie z niego pochodzi jedno z najlepiej kojarzonych nagrań Cure-"Friday, I'm In Love". W jego
tworzeniu wzięła udział kolejna nowa twarz-klawiszowiec i gitarzysta Perry Bamonte (ur. 3 IX 1960), który wcześniej opiekował
sie instrumentami zespołu w trasach (zastąpił O'Donnella). Koncerty ówczesnego tournee zostały uwiecznione na filmie
"Show" oraz albumach "Show" i "Paris". W czerwcu tego roku z kapeli odszedł Porl Thompson (przeniósł się do formacji
Jimmy'ego Page'a i Roberta Planta). Dwa miesiące póżniej rozpoczął się wspomniany wcześniej proces Tolhurst vs. Smith & Fiction
Records. Jesienią 1994 spór został rozstrzygnięty na niekorzyść Lola, którego koszty postępowania wpędziły w poważne długi.
Po udanym koncercie na festiwalu Glastonbury w 1995 rozpoczęła się praca nad albumem "Wild Mood Swings". W międzyczasie
grupa nagrała swoją wersję "Purple Haze" na płytę w hołdzie Jimmy'emu Hendrixowi oraz utwory do soundtracków: horroru "The
Crow" ("Burn") i filmu "Judge Dredd" ("Dredd Song") oraz przeróbkę "Young Americans" Davida Bowie na składankę radia XFM.
Nie brał już w tycyh projektach udziału Boris Williams-na perkusji zagrał zwerbowany poprzez ogłoszenie Jason Cooper (ur. 31
I 1967), na gitarze-Bamonte, zaś przy syntezatorze ponownie zagościł O'Donnell. Nowa trasa koncertowa objęła ponad 100
estrad. W lutym 1998 (już po wydaniu kolejnej składanki singli-"Galore") Robert Smith pojawił się w jednym z odcinków
kultowej kreskówki "South Park".
"Wild Mood Swings" przyniosło piosenki lżejsze i bardziej chwytliwe niż poprzedniczki, jednak już "Bloodflowers" z 2000
roku zostało nazwane przez jednego z dziennikarzy "trzęcią częścią ciemnej trylogii" (po "Pornography" i "Disintegration").
Smith sugerował, że może być to ostatnie dzieło Cure, jednak jego wypowiedzi nie zostały potraktowane poważnie. I słusznie,
ponieważ formacja w styczniu 2002 podpisała nowy kontrakt-z firmą Rossa Robinsona "I Am". Jej owocem była na razie ostatnia
płyta studyjna kwintetu, zatytułowana po prostu "The Cure", zgodnie uznana za jedną z najlepszych w ich karierze. W
międzyczasie ukazała się jeszcze składanka "Greatest Hits" (2001), DVD "Dark Thrilogy" (zapis koncertu w berlińskim
Tempodromie w 2003) oraz kolekcja rzadkich nagrań "Join The Dots" (2004). W maju bieżącego roku doszło do kolejnych zmian w
składzie: Smith zwolnił Bamonte i O'Donnella. Cure stał się triem złożonym ze Smitha, Coopera i Simona Gallupa. W czerwcu
ogłoszono, że w trasie wzmocni ich Porl Thompson.
Od wielu lat The Cure cieszy się dużą popularnością w Polsce. Cztery utwory ("Just Like Heaven", "Lullaby", "Lovesong" i
"Last Day Of Summer") trafiły na pierwsze miejsce Listy Przebojów Trójki. Zespół dwukrotnie koncertował w Polsce-w 1996 roku
(Spodek) i 2000 (Hala Sportowa w Łodzi).
Linki:
www.vh1.com/artists/az/cure/bio.jhtml
music.yahoo.com/ar-310854-bio--The-Cure
http://www.musicstrands.com/action/detailArtistBio/artistId/5872
http://imaginaryboys.altervista.org/english/cure/biography.htm
www.thecure.pl
Skomentuj artykul na forum!:
|
