Biografia:
Peter Gabriel urodził się 13 lutego 1950 r. (inne źródła podają dzień urodzenia 13 maja) w Cobham w Wielkiej Brytanii. Podczas nauki w elitarnej szkole średniej Charterhouse zainteresował się muzyką soul (zwłaszcza tworczością Otisa Reddinga ) i zaczął współpracować ze szkolnymi zespołami (nie tylko śpiewał ale grał na perkusji, flecie i oboju). W 1967 związał się z formacją Genesis. Miał ogromny wpływ na jej twórczość i wizerunek- jako autor niebanalnych tekstów ale i charyzmatyczny showman, zamieniający koncerty formacji w widowiska teatralne. W 1975 r. odszedł z Genesis.
Początkowo Peter wycofał się z czynnego życia muzycznego, czas poświęcając żonie Jill i córkom. W 1977 zaprezentował swój pierwszy solowy album zatytułowany po prostu "Peter Gabriel" (taki sam tytuł będą nosiły kolejne trzy albumy Petera dlatego zwyczajowo określa się je jako "I", "II", "III" i "IV"). Na solowym debiucie Peter zaprezentował utwory bardzo odmienne stylistycznie (pastisz wodewilowy Excuse Me, podniosła ballada Hre Comes The Flood, nawiązująca muzycznie i tekstowo do Genesis Moribuhd The Burgermeister), co dowodziło jego sprawności kompozytorskiej ale i niezdecydowania którą drogą ma pójść jako solista.
Z "I" pochodzi pierwszy solowy przebój Petera- "Solsbury Hill" (tekst opisuje okoliczności rozstania z Genesis). W nagraniu "I" wzięli udział m. in. Robert Fripp- gitary, Tony Levin- bas, Larry Fast- instrumenty klawiszowe. Wydana rok później "II" zawierała głównie proste utwory kojarzące się z punkiem (choć nie zabrakło subtelnego WHite Shadow z piękną partią gitary Roberta Frippa).
Pierwszą poważną manifestacją talentu Petera solo była "III", wydana w 1980 r. i nagrana ztowarzyszeniem Levina, Fasta, Davida Rhodesa- gitary oraz perkusistow Phila Collinsa i Jerrego Marrotty. Już pierwszych sekund otwierającego płytę "Intrudera" atakuje nas niezwykły rytm- i tak będzie do końca płyty- wszystkie utwory zbudowano wokół pokręconych figur rytmicznych, inspirowanych m. in. folklorem azjatyckim i afrykańskim.Na "III" Peter po raz pierwszy silnie zaakcentował w tekstach tematy polityczne (Biko- poświęcone zamordowanemu w 1977 r. działaczowi murzyńskiemu z RPA- Stevenowi Biko czy Games Without Frontirs- sprzeciw wobec nacjonalizmu). Doskonalszą wersję trzeciego albumu stanowiła "IV" z takimi arcydziełami jak otwierający płytę "Rhytm Of The Heat" (nagrany z towarzyszeniem afrykańskich perkusistów z Ghany), San Jacinto czy przebojowe Shock The Monkey.
W 1985 Peter skomponował ścieżkę dźwiękową do filmu "Ptasiek" Alana Parkera, wydaną na płycie "Birdy". Obok premierowych, instrumentalnych kompozycji zaprezentował też instrumentalne tematy oparte na kompozycjach z "III" i "IV". "Trójka " i "Czwórka" ukazały się teżw wersjach niemieckojęzycznych. (jako "Ein Deutsches Album" i "Deutsches Album"). "Czwórka" w USA została wydana pod tytułem "Security".
W 1982 Peter zorganizował w Wielkiej Brytanii pierwszą edycję festiwalu WOMAD (World of Music, Arts and Dance), prezentującego muzykę wykonawców z Afryki i Azji. Pomógł w karierze wielu artystom z tych kontynentów przede wszystkim Senegalczykowi Youssou N`Dourowi (w 1989 wykonali w duecie utwór "Shaking The Tree"). W 1982, jako sumplement do festiwalu WOMAD ukazała się też płyta "Music And Rhytm", na którą Peter przeznaczył premierowy kawałek "Across The River".
W 1986 miał premierę album "So", uważany za opus magnum w solowej twórczości Petera. W nagraniu udział wzięli Levin, Rhodes, Marrotta, Manu Katche- perkusja , Shankar- skrzypce, Kate Bush- śpiew (w utworze Don`t Give Up), Laurie Anderson- śpiew (w utworze This Is The Picture). Na łycie usłyszeliśmy "mieszankę firmową" Petera od utworów soulowych (Sledgehammer), poprzez utwory "plemienne" (In Your Eyes) do twórczości awangardowej (We Do What We`re Told). Płyta odniosła wielki sukces komercyjny, pochodzą z niej dwa światowe megahity- Sledgehammer i Don`t Give Up (duet z Kate Bush), w cieniu ktorych ukryły się nie mniej udane Red Rain, Big Time i Mercy Street. Teledysk do Sledgehammer uważany jest za jeden z najwspanialszych wideokipow wszechczasów.
W 1988 Peter skomponował muzykę do kontrowersyjnego filmu Martina Scorsese "Ostatnie kuszenie Chrystusa". Muzyka ta ukazała się rok później na płycie "Passion". Peter przedstawił niesamowitą muzykę instrumentalną, zainspirowaną folklorem Bliskiego Wschodu, wzbogaconą kilkoma niesamowitymi wokalizami Petera. "Passion" (podobnie jak kolejne płyty Gabriela) ukazało się pod szyldem Real World, własnej wytwórni płytowej Petera.
Następnie Gabriel zamikł na kilka lat- powodem był m. in. rozwód z żoną Jill. Pod wpływem tych przeżyć powstał najbardziej osobisty album w karierze Petera "Us", wydany w 1992 r. ,muzycznie będący kontynuacją "So". Teksty natomiast to dziesięć opowieści o skomplikowanych relacjach pomiędzy kobietą a mężczyzną. Z płyty pochodziły trzy przeboje: Digging In The Dirt, Steam i Kiss The Frog. Trasa koncertowa, pełna- jak za czasów Genesis- elementów teatru rockowego, choć podanego odpowiednio współcześnie- została udokumentowana płytą i kasetą wideo "Secret World Live". Potem Peter na kilka lat zamikł.
W 2000 r. ukazał się album "OVO", zawierający ścieżkę dźwiękową do przedstawienia, opowiada o historii pewnej rodziny, żyjącej w okresie stworzenia świata. Muzyka to znów kolaż różnych stylów muzycznych od folku po rap. Na płycie, oprócz Petera, zaśpiewali także Elizabeth Frazer, Paul Buchanan, Neneh Cherry i inni.. W 2001 Peter skomponował muzykę do filmu "Polowanie na króliki" Philipa Noyce`a, wydanej na płycie "Long Walk Home".
W 2002 ukazał się od dawna oczekiwany, album studyjny "Up". I po raz kolejny Peter Gabriel pokazał że nie ma sobie równych. Także na żywo, o czym miała się okazję przekonać polska publiczność 30 maja 2003 r. na stadionie poznańskiego Lecha.
Peter Gabriel znany jest ze swego zaangażowania w walkę o prawa człowieka i wspomagania Amnesty International.
Wspomagał również jako wykonawca i producent wielu innych artystów jak np. Roberta Frippa, czy wspomnianych już Laurie Anderson i Yossou N`Doura.
Linki:
www.petergabriel.com
Skomentuj artykul na forum!:
|
