Biografia:
The Pointer Sisters założyły cztery siostry: Anita (23.01.1948), Bonnie (11.07.1951), Ruth (19.03.1946) i June (30.11.1954). Siostry rozpoczęły formalną naukę śpiewu w kościele swojego ojca, The Church of God w West Oakland, Stan Kalifornia. Następnie zdobyły światową sławę i zapewniły sobie miejsce w historii muzyki pop jako dynamiczny zespół kobiecy! Ich pierwszy występ w Los Angeles w klubie Troubadour został entuzjastycznie przyjęty przez krytyków za wszechstronność i repertuar, i nazwali oni zespół The Pointer Sisters "najbardziej ekscytującą rzeczą, jaka pojawiła się w showbiznesie od wielu lat." Ich debiutancki album z 1973 roku dał nam singiel, "Yes We Can, Can," który osiągnął 11 pozycję na liście najlepszych singli magazynu Billboard. Album uzyskał status złotej płyty, a zespół stał się nowym wykonawcą roku o którym mówiono najwięcej.
W następnym roku siostry wydały That's A Plenty, album na którym znalazła się naprawdę znakomita melodia w stylu country-western, "Fairytale," napisana przez siostry. Singiel odniósł ogromny sukces zarówno na listach przebojów country, jak i pop. W rezultacie siostry stały się pierwszym zespołem składającym się z czarnoskórych kobiet, który wystąpił na Grand Ole Opry w Nashville, Stan Tennessee. Stały się one także pierwszym współczesnym wykonawcą, który wystąpił w Operze w San Francisco i wydał płytę z nagraniem na żywo tego występu. W 1975 roku "Fairytale" zdobyła dla sióstr pierwszą nagrodę Grammy, dla Najlepszego Występu Country Duetu lub Grupy, piosenkę tę wykonywał później także Elvis Presley. W tym roku panie Pointer wydały swój czwarty album dla Blue Thumb. Zatytułowana Steppin' płyta zawierała "How Long (Betcha Got A Chick On The Side)"; napisaną wspólnie przez siostry, dotarła ona do pierwszej 20 na liście przebojów pop i wspięła się aż na pierwszą pozycję w R&B. W 1976 roku siostry pojawiły się na ekranach kin wraz z Richardem Pryor'em w filmie Car Wash. Piosenka "You Gotta Believe" ze ścieżki dźwiękowej filmu znalazła się wysoko na listach R&B. W 1977 roku The Pointer Sisters wydały Having a Party, ich ostatni album dla Blue Thumb i ich ostatni album jako kwartet !!!!! (Bonnie odeszła z zespołu decydując się na solową karierę)
Próbując zmienić swój styl siostry podpisały umowę z Planet Records i rozpoczęły współpracę z Richardem Perrym, znanym producentem, który wcześniej pracował z takimi artystami jak Barbara Streisand i Carly Simon. Razem podjęli decyzję o nagraniu albumu rock 'n roll-owego. Debiutancki singiel grupy, "Fire," Bruce'a Springsteena dotarł do 2 miejsca na listach przebojów pop i uzyskał status złotej płyty. Wspierany sukcesem "Fire," album Energy uzyskał status złotej płyty i zaowocował jeszcze jednym przebojowym singlem z piosenką "Happiness". W roku 1980 grupa wydała album Special Things ogłoszony złotą płytą; zawierał on piosenkę "He's So Shy", która dotarła do 3 miejsca i uzyskała status złotej. W 1981 roku grupa wydała album Black & White, na którym znalazł się jeden z największych przebojów roku, "Slow Hand." Singiel dotarł do pozycji 2 na liście Billboard, i stał się hymnem kobiet w całym kraju.
Niestety, tytuł ich ostatniego albumu podsumował dokładnie to, co trio miało właśnie zrobić: Break Out. Po jego wydaniu Stereo Review nazwało nowy album "The Pointer Sisters na swoim najbardziej odważnym, hałaśliwym, poziomie o najwyższym tempie." Kiedy Ruth przejęła wokal prowadzący w "Automatic," jej najgłębszy z głębokich głos praktycznie wyskakiwał z winylu płyty, i pomógł singlowi wspiąć się aż na 5 pozycję. The Pointer Sisters opanowały MTV, stając się pierwszym czarnym wykonawcą granym w systemie wysokiej rotacji. "Jump(for my love)" wskoczyło na 3 pozycję na listach przebojów pop. "I'm So Excited" trafiło na Top 10, i stało się klasyką Pointer! Do dziś piosenka ta została zagrana w radiu ponad 2,5 milionów razy. "Neutron Dance," z okrzykami Ruth w stylu gospel, dotarł na 6 miejsce listy przebojów pop, a jej wideoklip zdominował MTV. Paramount Pictures umieścił ten przebój w swoim filmie Gliniarz z Beverly Hills, z Eddiem Murphy. Wreszcie, z Break Out wydano szóstego singla, "Baby Come And Get It." Sukces albumu dał siostrom dwie Nagrody Grammy (Najlepszy Wokal Duetu lub Zespołu za "Jump" i Najlepsza Aranżacja Wokalu za "Automatic") i dwie Nagrody American Music. Break Out uzyskał status trzykrotnej platynowej płyty, stając się najlepiej sprzedawanym albumem w karierze The Pointer Sisters'.
W czasie, gdy grały ciężkie trasy koncertowe i wielokrotnie pojawiały się w telewizji, grupa przeszła do RCA Records, która wydała album Contact w 1985 roku. Pierwszy singiel z serii, "Dare Me," trafił na 11 pozycję i towarzyszył mu jeszcze jeden stylowy wideoklip, który ugruntował pozycję The Pointer Sisters jako wyznacznika trendów dla całej nowej generacji. W ciągu trzech tygodni od jego wydania, album Contact stał się platynową płytą, a grupa zdobyła kolejną Nagrodę American Music dla Najlepszego Wideoklipu Grupy. Pod koniec 1986 roku, The Pointer Sisters wydały swój drugi album w RCA, Hot Together, który trafił do pierwszej 40 przebojów z "Goldmine." The Pointers pomagały w promocji albumu w 1987 pojawiając się w najlepszym czasie ekranowym ze swoim pierwszym specjalnym programem telewizyjnym, Up All Night, przedstawiającym siostry odwiedzające najbardziej popularne nocą miejsca w Los Angeles wraz z gwiazdami takimi jak Whoopi Goldberg, Bruce Willis i The McGuire Sisters.
Rok 1993 był 20 rokiem The Pointer Sisters w przemyśle nagraniowym, pomogły one w obchodach jubileuszu wydając nowy album zatytułowany, Only Sisters Can Do That, w SBK Records. Wszystkie trzy siostry napisały materiał na album. Fani i krytycy byli zgodni w pochwałach wypowiadanych na temat tego albumu - Entertainment Weekly, na przykład, nazwał album "bardziej chwytliwy niż
Janet Jackson", i ogłosił go "najbardziej chwytliwą płytą Sióstr od zapakowanego przebojami Break Out z 1984 roku".
W 1994 roku ogromny tłum wlał się na Hollywood Boulevard, aby zobaczyć jak siostry dostają swoją gwiazdkę na Hollywood Walk of Fame, zdarzenie ogłoszono "Dniem Pointer Sisters" w Hollywood. W tym samym dniu ogłoszono, że grupa rozpocznie światową trasę koncertową musicalu Fatsa Wallera, Ain't Misbehavin'. Ich trasa koncertowa z przedstawieniem trwała 46 tygodni i nagrały album z obsadą. Siostry zostały uhonorowane Nagrodami Soul of American Music Awards i znalazły się także w Soul Train Hall of Fame. Zagrały specjalny koncert w Białym Domu dla ówczesnego Prezydenta Clintona. W 1996 roku były jednym z legendarnych wykonawców, jacy wystąpili podczas ceremonii zamknięcia Olimpiady w Atlancie, a grupie oddano hołd albumem Fire--The Very Best of the Pointer Sisters, składającą się z 36 piosenek antologią będącą kroniką kariery sióstr.
W ostatnich latach grupa występowała z niektórymi z największych orkiestr symfonicznych na świecie, w tym z orkiestrą symfoniczną San Francisco, Jacksonville, Atlanta i słynną Boston Pops. W 2003 roku córka Ruth; Issa Pointer z entuzjazmem dołączyła do grupy zastępując June. Issa śpiewała od dziecka i jest urodzona do występów na scenie. Przez lata co jakiś czas dołączała do swojej matki i ciotek na trasie i na scenie - tylko dla zabawy! W czasie trasy The Pointer Sisters w 1985 roku, Issa, miała wtedy zaledwie 7 lat, została wystrojona w jasnoczerwoną perukę, która pasowała do szalonej fryzury jej matki! No cóż, całkiem wydoroślała, a na dowód ma swoje struny głosowe. Ruth, Anita i Issa były ogromną atrakcją na Night of the Proms, na którą składało się 50 wyprzedanych do ostatniego miejsca występów w Niemczech, Holandii, i Belgii, i zapewniła grupie wiele następnych udanych tras w Europie. W 2004 grupa nagrała CD/DVD z występami na żywo, które prezentuje energiczne panie Pointer wykonujące przeboje, które nadal podobają się fanom w różnym wieku! Ruth, Anita i Issa wciąż mają napięty plan tras koncertowych i wykonują muzykę The Pointer Sisters na całym świecie.
Linki:
www.thepointersistersfans.com/
Skomentuj artykul na forum!:
|
