Biografia:
George Roger Waters (używa tylko drugiego imienia) przyszedł na świat 6 września 1944 roku w Great Bookham koło Cambridge. Mając zaledwie parę tygodni, Roger stracił swojego ojca- 31 letni Eric Fletcher Waters zginął na froncie włoskim. Wydarzenie to odcisnęło ogromne piętno na całym życiu Watersa- stało się przyczyną jego pacyfistycznej postawy i trumatycznych przeżyć, opisanych najpełniej na płytach Pink Floyd: "The Wall" i "The Final Cut". Do tematyki wojennej Roger Waters często będzie powracał również w tworczości solowej.
Waters studiował architekturę w Regent Street Polytechnic, jednak to nie architektura stała się jego powołaniem. Podczas studiów, których zresztą nie ukończył, wraz z dwoma przyjaciółmi z uczelni, Nickiem Masonem i Rickiem Wrightem, założył formację, ktora ostatecznie przybrała nazwę Pink Floyd. Z czasem Roger Waters stał się nie tylko jej gitarzystą basowym i jednym z wokalistów ale też liderem i głównym (a w końcu jedynym) twórcą repertuaru.
Pierwszą solową próbą Rogera była płyta "Music From The Body (1970)- ścieżka dźwiękowa do popularnonaukowego filmu "The Body", firmowana wraz z pianistą Ronem Geesinem.
W 1983 roku, po nagraniu płyty "The Final Cut", która de facto była solowym dziełem Watersa, zespół Pink Pink Floyd praktycznie przestał istnieć - muzycy skupili się na swoich solowych projektach. Roger Waters powrócił do swojego pomysłu z 1978 roku- suity "The Pros And Cons Of Hitch Hiking". Kompozycję tą Roger przedstawił wówczas do oceny kolegom wraz drugą suitą, którą znamy jako "The Wall", gdyż właśnie ona została zaakceptowana przez resztę zespołu.
Album "The Pros And Cons Of Hitch Hiking" ukazał się 8 maja 1984 roku. Zagrali na nim m. in. Eric Clapton (gitara), Andy Newmark (perkusja), Michael Kamen- fortepian, aranżacje orkiestrowe, dyrygent orkiestry, współproducent (wraz z Watersem) płyty. Historia zawarta na albumie to senne rojenia podmiotu lirycznego, dziejące się pomiędzy 4.30 a 5.11 rano a opowiadające o nieudanych związkach z kobietami (Roger w tym czasie rozstał się z żoną). Niestety ani album ani też trasa koncertowa (z udziałem Claptona) nie przyniosły sukcesu.
W 1985 Roger oświadczył publicznie że odchodzi z Pink Floyd, następnie procesował się z Davidem Gilmourem i Nickiem Masonem o prawo do używania nazwy zespołu, ale sąd wydał wyrok na niekorzyść Watersa.
W 1986 ukazała się muzyka do filmu animowanego "When The Wind Blows", na której obok nagrań m. in. Davida Bowiego i Genesis znalazła się premierowa suita skomoponowana przez Watersa a nagrana przy wsparciu nowego zespołu akompaniującego, nazwanego The Bleeding Heart Band(Paul Carrack- wokal, klawisze Mel Collins- saksofon, Matt Irving- klawisze, Jay Stapley- gitara, John Linwood- perkusja). Ci sami muzycy (a także gitarzysta Andy Fairweather- Low oraz śpiewające w chórku Clare Torry, Suzanne Rhatiga, Katie Kissoon) uczestniczyli w nagraniu kolejnego concept- albumu Rogera- "Radio KAOS" (1987).
Tym razem Roger zaskoczył stylistyczną woltą w stronę przebojowej muzyki amerykańskiej, w stylu Bruce`a Springsteena, choć nie zabrakło tu patetycznego "The Tide Is Turning (After Live Aid)". Muzyka zawarta na płycie często ma wręcz wesoły charakter (wzmocniony żeńskim chórkiem). Inna jest za to warstwa słowna "Radia K.A.O.S.". Po raz kolejny Waters powraca tu do swoich wojennych obsesji. z tytułem alum stylizowany jest na audycję radiową a jego bohaterami są: Billy- sparaliżowany człowiek, zdolny do wychwytywania fal radiowych z eteru oraz prezenter radiowy Jim Ladd. Obaj, podczas audycji radiowej symulują nuklearny atak na USA. Niestety płyta i trasa koncertowa znów nie odniosły sukcesu, w przeciwieństwie do promowanego wówczas nowego dzieła Pink Floyd "The Momentary Lapse Of Reason". Po raz kolejny zadziałała magia nazwy...
Pod koniec lat osiemdziesiątych Roger Waters przystąpił do pracy nad operą "Ca Ira" do libretta Etienne Rady- Gila, opwiadającego o Wielkiej Rewolucji Francuskiej.Projekt ten zajął Rogerowi kilkanaście lat, gdyż w tym czasie Watersa pochłaniały też inne muzyczne przedsięwzięcia.
21 lipca 1990 na Placu Poczdamskim w Berlinie została wystawiona nowa wersja "The Wall". Inicjatywa wyszła w 1989 r. od fundacji The Memorial Found For Disaster Relief, zajmującej się gromadzeniem środków dla ofiar wojennych. Wybór miejsca wydał się oczywisty- dopiero niedawno zwalono w Berlinie dzielący miasto mur.
Podczas koncertu obok Rogera i jego zespołu wystąpiła cała plejada gwiazd, śpiewająca poszczególne fragmenty suity: m. in. Paul Carrack, Bryan Adams, Sinead O`Connor, Jerry Hall, Joni Mitchell oraz zespły Scorpions i The Band. Całość spektaklu transmitowano do większości krajów świata. 17 września 1990 r. ukazała się też wersja płytowa koncertu.W stosunku do oryginału dokonano nieznacznych zmian: zabrakło utworow "The Show Must Go On" i "Outside The Wall", przybył natomiast "The Tide Is Turning" z "Radio K.A.O.S.".
We wrześniu 1992 r. ukazał się nowy studyjny album Rogera "Amused To Death", na którym zagrali: m. in. słynni gitarzyści Jeff Beck i Steve Lukather. Zadedykowany Billoowi Hubbardowi- jednej z milionów anonimowych ofiar I wojny światowej album opowiada znów o wojnie- ale tym razem widzianej z perspektywy małpy oglądającej telewizję. W utworach "It`s A Miracle " oraz tytułowym zawarta jest ponadto ostra krytyka konsumpcyjnego stylu życia. "Amused To Death" uznany został za najwybitniejsze solowe dokonanie Watersa ( i jedno z najwybitniejszych jego dzieł w ogóle) ale podzielił los poprzedniczek: przepadł na rynku a na dodatek nie był promowany koncertami.
W drugiej połowie lat 90 Roger Waters zniknął z pola widzenia, powracając do pracy nad "Ca Ira".
W 1999 przypomniał się wreszcie publiczności: zaśpiewał kompozycję Ennio Morricone "Lost Boys Calling" do filmu Giuseppe Tornatore "1900: człowiek legenda" a przede wszystkim odbył trasę koncertową po USA. Ponieważ koncerty odniosły sukces, w roku 2000 trasa doczekała się kontynuacji i została udokumentowana albumem "In The Flesh- Live"- obok klasycznych kompozycji, zarówno solowych, jak i z czasów Pink Floyd znalazł się na niej również premierowy utwór "Each Small Candle". W 2002 Waters odbył tournee po Europie, występując rownież w Warszawie. W tymże roku doszło również do przypadkowego spotkania z Nickiem Masonem na Karaibach, które było początkiem do pojednania z dawnymi kolegami: 2 lipca 2005 r. Pink Floyd wystąpił w starym składzie na "Live 8" w Londynie. Nie doszło jednak do trasy koncertowej, której największym orędownikiem był Roger Waters.
W 2002 r. Roger przystąpił również do prac nad nową studyjną płytą rockową oraz kontynuował pracę nad "Ca Ira. Opera ostecznie została ukończona w 2005 roku. 23 września ukaza się album "Ca Ira- There Is Hope, An Opera In Three Acts". Koncertowa premiera miała miejsce 17 i 18 listopada 2005 roku w Rzymie. Premiera polska, przygotowana przez Janusza Józefowicza- 25 sierpnia 2006 roku w Poznaniu, z udziałem Rogera Watersa. Także w 2006 r. Roger Waters wyruszył w trasę "The Dark Side Of The Moon Live" (na niektórych koncertach towarzyszy mu Nick Mason).
Dyskografię Rogera Watersa uzupełnia składankowy album "Flickering Flame-The Solo Years, Volume I" z 2002 r. (zawiera demo premierowego utworu tytułowego).
Linki:
www.roger-waters.com
W. Weiss, Rock. Encyklopedia, Warszawa 1991
materiały z miesięczników "Tylko Rock" i "Teraz Rock"
Skomentuj artykul na forum!:
|
